Verhaal van Liesbeth Rensing

Ankeriet uit groeve Hunold

Vele jaren ben ik als introducé van onze zoon Robert meegegaan op de excursies van de Geologische Vereniging ’t Gooi voordat ik ruim een jaar geleden lid ben geworden. Vanwege de afstand zie ik helaas geen kans de clubavonden te bezoeken maar ik volg de activiteiten van de vereniging via de Geograaf.

Zodoende kom ik er nu toe om mijn vondst van afgelopen september in de strijd te ‘gooien’.

Zondag 20 september bezochten de 6 deelnemers aan de excursie Sauerland een voor ons allen nog onbekende groeve, de groeve Hunold bij Dainrode (Frankenberg), bekend o.a. om het mineraal ankeriet. Het mineraal ankeriet is een calcium-ijzer-magnesium-mangaan-carbonaat. Het is nauw verwant met dolomiet. De hardheid op de schaal van Mohs is 3,5 tot 4.  De kleur is wit, grijs of roodachtig tot geelachtig bruin, het kristalstelsel is trigonaal, het vormt o.a. bolvormige groepjes kristallen met gebogen, zadelvormige vlakjes. Het wordt vaak gevonden in combinatie met calciet. Het mineraal is genoemd naar Mathias J. Anker (1771-1843), een Oostenrijks mineraloog.

De zon scheen, een kleine groeve lag voor ons met een prachtige wand (zie foto 2). De rugzakken neergezet vlakbij een plek waar andere zoekers intensief bezig waren geweest. Bij het zoeken blijf ik meestal wat langer op een plek, en ga daar dan heel veel stenen oprapen en omdraaien. Hakken lukt niet (meer) zo goed, de leeftijd! De eerste de beste steen die ik oppakte en omdraaide was raak. Menige zoeker heeft erop gestaan. Aan de buitenkant was niets bijzonders te zien (zie foto 3) maar de kant die in de aarde lag was puntgaaf, een mooi stuk ankeriet op calciet (zie foto 4 en foto 1), datgene waarvoor we waren gekomen. Op de detailfoto zijn ook wat glitters te zien van chalkopyriet.

Dat kopje koffie daarna smaakte me goed! Die dag zijn nog meer mooie vondsten gedaan, een groeve die de moeite waard was.