Ga naar hoofdinhoud
Liesbeth Haverkorn: Kwarts met ingesloten hematiet en rutiel, sageniet en een stukje pyrrothin

Klik op de foto’s om ze te vergroten

Verhaal van Liesbeth Haverkorn

Begin juli 2019 ben ik naar het Binntal gegaan, één van mijn favoriete dalen in het Zwitserse Wallis.

De Noordelijke kant van het dal bestaat voornamelijk uit Bündnerschiefer, op een aantal plaatsen doorsneden door Dolomiet (foto 1en 2). Zuidelijk van het dal zijn de bergen hoger, gesteente is harder en lichter, bestaande uit Gneis en Leisteen. Meer naar het oosten ligt een gebied met Serpentiniet.

Door een proces op 30 à 35 km diepte, hoge temperatuur en druk is het gesteentemetamorf geworden. Bij het omhoog komen, zijn stenen gebroken en ontstonden deberoemde “Kluften” waarin kristallen konden groeien. Ik had afgesproken met een Zwitserse “Strahler” (de Zwitserse term voor een alpiene mineralenzoeker) om op zoek te gaan naar een “Kluft”. Ewald had een vergunning om met de auto tot 2200 meter te rijden. Aangekomen moesten we eerst 300 meter omhoog lopen naar een kam, dan weer 300meter dalen naar het diepste punt van het dal, om daarna weer 400 meter stijgen naar de plaats waar de gletsjer verdwenen was en de “Kluften” te vinden zijn.

Na enig zoeken wees Ewald me op een stukje leem tussen de rotsen, ongeveer 30 bij 40cm en raadde mij aan om daar te gaan graven. Eerst moest ik een stuk matrix weghakken om dieper in de “Kluft” te kunnen komen. Op mijn buik gelegen tegen de kale rotswand aan, kon ik dieper graven en ja hoor, een kristal kwam boven, dik in de leem en daardoor onbeschadigd. Het bleek een kristal in Tessiner habitus te zijn met opgenomen Limoniet, 6cm hoog, aan de basis 2cm. (foto 3). Nog een keer stak ik mijn arm tot aan mijn schouder in het gat en weer voelde ik een punt. Geklemd tussen mijn wijs- en middelvinger kon ik het kristal eruit trekken. Het bleek een kwarstgroepje te zijn, met een punt van 4cm, wederom in Tessiner habitus (foto 4). Ook gaaf en helder, met ingesloten hematiet en rutiel, sageniet en een stukje pyrrothin,een beetje geëtst door chloriet (foto 5).

Wanneer ik de kristallen in mijn vitrine zie staan, geniet ik niet alleen van de kunstwerkjes, maar vooral ook van het verhaal er achter in die prachtige omgeving.

Back To Top