Verhaal van Ben Flokstra

We gingen in het verleden zeer regelmatig naar Noord Frankrijk naar de Franse Ardennen. Er zijn daar geweldige vindplaatsen met prachtige fossielen. Zoals de beroemde vindplaats Novion Porcien, maar ook andere mooie vindplaatsen als Wasigny, Mesmont en Thin le Moutier (foto 2). Mijn vondst (foto 1) komt uit Thin le Moutier. Jammer genoeg zijn momenteel de meeste van deze groeves en ontsluitingen overgroeid of minder goed toegankelijk. Ik ben enige tijd geleden nog eens in Thin le Moutier geweest en kon daar nog wel wat vinden.

Ook zijn er regelmatig zeer succesvolle NGV-excursies naar dit gebied georganiseerd. Overnachten deden we dan op de camping of de Auberge in Signy  l’Abbay en in een geweldig fijne gîte in Thin le Moutier.

In de Franse Ardennen is het Boven Jura ontsloten. In Thin le Moutier het Bathoniaan. Als we daar aan het zoeken waren zochten we graag naar zee-egels, en vonden voornamelijk de Nucleolites scutatus Lamarck (foto 3 en foto 4), 1816. Ook zijn er heel veel Brachiodpoden te vinden en prachtige koralen. Tijdens zo’n excursie op een natte dag vond ik deze vondst. De groeve was erg modderig. Ik was op een plek in een lage wand aan het zoeken en vond eigenlijk alleen maar (losse) brachiopoden en ander klein grut. Omdat het zo modderig was, was het allemaal niet zo goed te zien en moest ik veel schoonvegen. Ik vond wel een paar zee-egels (Nucleolites scutatus Lamarck, 1816), maar daar hield het wel mee op. Op een bepaald moment pakte ik een wat grotere steen uit de wand en zag daar dingen uitsteken. Ik kon niet goed zien wat het was en veronderstelde dat het een steen vol kleine  brachiopoden was en gooide het daarom maar in mijn rugzak om het later wat beter te bekijken (een steen met een heleboel brachiopoden zou misschien mooi kunnen zijn…).

Dat later werd thuis. Toen ik de rugzak ging uitpakken kwam ik die steen weer tegen en had het gevoel ‘wat moet ik daar nou weer mee’. Maar na nadere inspectie bleken de uitstulpingen toch geen brachioden te zijn maar tuberkels (de pukkel) van een (achteraf) prachtige reguliere zee-egel. Na prepareren kwam de zee-egel er mooi uit en lagen er zelfs nog een stekels bij. Jammer genoeg is wel een kleine beschadiging bij de tuberkels (waarschijnlijk mijn eigen hamer in de rugzak) en ontbreekt de bovenkant (het apikaal), waardoor een goede determinatie niet eenvoudig is.

Ik heb hem daarom gedetermineerd als een Hemicidaris sp. (foto 1 en foto 5) met stekel.