Verhaal van Ton Verweij

Halswervel van de Plesiosaurus

Het is alweer ruim vijftig jaar geleden dat ik voor het eerst de Boulonnais bezocht, destijds niet voor fossielen maar voor de vogeltrek!

De belangstelling voor fossielen, met name voor de fossiele zee-egel, kwam pas veel later. De zee-egel staat tot op heden nog steeds bovenaan in mijn lijstje. Op zeker moment bracht ik voor de zoveelste keer een bezoek aan de Boulonnais. Een van mijn favoriete plekjes bevond zich iets ten noorden van Wimereux. De kliffen bestaan daar overwegend uit zandsteenplaten en kleilagen uit het boven-jura tijdperk. Ik hoopte daar mooie zee-egels te vinden, bijvoorbeeld een Acrosalenia koenigi. Afgerolde exemplaren had ik daar al regelmatig gevonden. Die dag echter geen zee-egels. Enigszins teleurgesteld verliet ik de zoekplek om elders een nieuwe poging te wagen..

Aan de voet van de klif zag ik iets in de klei. Het was een ondefinieerbaar voorwerp, bedekt met modder en klei. Na het schoonmaken werd duidelijk dat we mogelijk met een wervel te maken hadden. De uitsteeksels ontbraken helaas. Het bleek later een halswervel van een Plesiosaurus te zijn. (foto1) Een leuke vondst, minstens zo leuk als een mooie zee-egel! Vanaf dat moment stelde ik, afhankelijk van de zoekplek, mijn zoekbeeld bij.

Later heb ik op de bewuste plek bij Wimereux nog een kootje van de peddel (zwempoot) van een Plesiosaurus of Pliosaurus gevonden (foto 2) en een wervel van een Ichthyosaurus. (foto 3)

En dit alles mede dankzij de vondst van de halswervel! Daarom mijn keuze voor deze halswervel nu als beste vondst!